Kim Feenstra | Back to basics
Met deze veertiende editie kunnen we zeggen dat Amsterdam XXXL een magazine en platform is geworden dat niet meer weg te denken is uit onze hoofdstad en ver daar buiten. Ook de vrienden van Amsterdam XXXL zijn bij elkaar een grote groep mensen die ons volgen, opzoeken en aanmoedigen. Toch zijn daar uiteraard altijd een paar vrienden bij die een speciaal plekje in ons hart hebben. Nu we langzaam richting het vierde jaar gaan en de groep steeds groter wordt, is het bijzonder om Kim Feenstra weer eens uitgebreid te spreken.
WE KOMEN HAAR NATUURLIJK geregeld tegen in Amsterdam, dat was al zo ver voor editie 1. Maar van-af editie 1 heeft Kim wel altijd voor ons klaar gestaan. Dat is niet alleen door het lezen van ons blad of de lancering van een nieuwe editie met ons te vieren – Kim was ook één van de schrijfsters in onze eerdere edities. Mede dankzij Kim ligt deze veertiende editie nu hier. We komen elkaar nog altijd tegen, maar schrijven doet ze al even niet meer voor ons. Onlangs konden we bij Videoland in een zesdelige real-life soap zien waar de dagen van Kim tegenwoordig mee gevuld zijn en met wie. Tijd om weer eens met elkaar aan tafel te gaan en bij te kletsen. Een mooi gesprek over harde lessen, nuchtere mannen en dominante honden.
AMSTERDAM IS DE BASIS
Hoewel je voelt dat de lente zich voorzichtig laat zien deze dagen, is het vooral druilerig terwijl we met Kim en hond Micki een plaatsje zoeken in een van Kims favoriete koffietentjes op IJburg. ‘Mijn kantoor zit hier om de hoek en ik heb hier natuurlijk vlakbij gewoond, dus ik kom hier vaak.’
In de reality serie Life of Kim konden we zien dat Kim een huis heeft gekocht met haar vriend Stanley in Zwanenburg. Er werden plannen gemaakt en de verbouwing is gestart. Ondertussen is het huis op IJburg verruild voor een tijdelijke woning in de buurt van het nieuwe huis. ‘We zitten heerlijk, het is rustig, veel natuur in de buurt. Ik kom oorspronkelijk uit Groningen. Geef mij een boerderijtje en wat dieren. Geef me ook de stad. In Groningen liggen m’n roots en ik kom er regelmatig terug, maar ik moet toch leven in de buurt van Amsterdam hoor. Ik ben bijna altijd wel in de stad, of het nou voor werk is of voor de gezelligheid. Schiphol is in de buurt en dat is ook prettig, omdat ik toch regelmatig vlieg.’
Toch is Amsterdam niet per se voor de hand liggend om te wonen voor het internationale topmodel als je haar cv bekijkt. ‘Ik heb in L.A. gewoond, Milaan, Parijs, New York, ik ben in totaal in 65 landen geweest. Dat houd ik ook bij in een app. Het went nooit helemaal hoor. Veel van de wereld mogen zien is een enorme luxe. Dat was ook niet vanzelfsprekend bij mijn geboorte. Ik heb geluk gehad. En hard gewerkt. Er zijn genoeg mensen die nooit buiten Nederland komen, dus ik ben daar dankbaar voor. Ik vind het leuk om dat in zo’n app te zien, dan zie ik in de palm van mijn hand wat voor een mazzel ik heb gehad met mijn werk. Uiteindelijk wilde ik terug naar Amsterdam, ik wil hier mijn basis hebben. Die ben ik nu aan het bouwen. Zakelijk, maar dus ook privé. Hoe lang dat allemaal gaat duren weet ik niet precies. Het huis gaat langzaam. We hebben een heel duidelijk plan. Mijn vader heeft daar de bouwtekeningen van gemaakt en nu laten we dat stap voor stap, deel voor deel verbouwen. In het begin moest ik daar aan wennen, het kost zo veel geld dat je niet alles in één keer kunt doen. Dan dacht ik weleens: rothuis, wat moet ik ermee? Stanley is de rust zelve en dat is zo lekker. Die zegt dan: ‘We wonen nu goed, het is een investering en het wordt prachtig.’ We hebben een plan, geen planning. En dat is prima, heb ik geleerd.’
HET GROTE TABOE
Kim is de laatste tijd veel in de media sinds zij openhartig heeft verteld geen kinderen te kunnen krijgen via de natuurlijke weg. Samen met Stanley kijkt ze naar de mogelijkheden van ivf-behandelingen. ‘Ik vond dat ik daar iets over moest zeggen. Als je naar het ziekenhuis gaat, zit je in een wachtkamer vol vrouwen en iedereen zwijgt. Je voelt de vragen bijna in de lucht hangen maar niemand spreekt elkaar aan. Je wilt zoiets toch delen? Ik had graag kinderen gekregen op de normale manier, zij ook. Dat wil je dan toch bespreken met elkaar? Het mag niet zo zijn, maar er zijn dus genoeg andere opties, daarom zijn we daar. Daar wil je het dan toch ook met elkaar over hebben, zodat je elkaar kunt steunen? Dus ik dacht ik: ik breng mijn verhaal naar buiten. Ik had geen idee hoe groot het taboe werkelijk was. Ik had geen benul hoeveel reacties ik hier uiteindelijk op zou krijgen. Stellen op leeftijd die geen kinderen hebben gekregen en zeggen dat ze trots op je zijn. Jonge vrouwen én mannen die me bedanken omdat ik het voor hen ook bespreekbaar heb gemaakt. Mensen die ik niet ken, hè? Maar zelfs vrienden, waarvan ik het totaal niet wist, die nu vertellen dat hun kind ook via ivf ter wereld is gekomen. Daar was ik het meest verbijsterd over, zo groot is dat taboe dus.
Zelf zijn we nu aan het bekijken wat een goed moment is om te starten met ivf. Het is toch anders zo, wanneer je het zo bedenkt met z’n tweeën. Ik hoop dat ik ons kindje zelf kan dragen, maar er zijn geen garanties bij de behandeling. Misschien lukt dat ook niet. Dan zijn er nog andere mogelijkheden genoeg. Dan kijken we weer verder.’
LIEFDE IS HET BEGIN EN HET EIND VAN ALLES
Het huis wil nog niet helemaal vlotten, zwanger worden gaat niet vanzelf, toch zitten we met een stralende Kim Feenstra aan tafel. ‘Dat zit diep bij mij. Daar ben ik ook hard in. Naar mezelf en naar anderen. Je kunt elke dag opnieuw kiezen: maak ik er iets van of doe ik niets. We maken allemaal het nodige mee. Mijn jeugd was ronduit f#cked up, ik verloor mijn grote liefde toen ik 21 was. De man met wie ik dacht oud te worden werd op wrede wijze uit het leven gerukt. Bagger die ik zelf veroorzaakt had en die ik dacht achter me gelaten te hebben, is, toen ik bekend werd, nog eens boven water gehaald en daar heb ik jaren tegenop moeten werken – vechten soms. Het zijn allemaal momenten dat je verbitterd kunt raken. En elke keer heb je de keuze op zo’n moment. Maak ik er iets van of niet?
Mijn moeder is altijd duidelijk geweest. Die heeft me echt geleerd om niet naar anderen te luisteren en mijn eigen leven te leiden. Geloof in jezelf, vertrouw op jezelf en zorg dat je financieel onafhankelijk bent; de wijze lessen van mijn moeder. Zij zei ook altijd: ‘Liefde is het begin en het eind van alles. Waar je ook doorheen gaat, er is altijd liefde.’ Mijn jeugd was lang niet altijd een pretje, maar ik heb een sterke moeder en de lessen die ik heb meegekregen blijven me altijd bij. Dat heeft mij ook een sterke vrouw gemaakt.’
VEROVER DE WERELD MET EEN LACH
Sinds Kim in 2016 in de finale van tv-programma Het Perfecte Plaatje stond is, staat zij vaker achter de camera dan ervoor. ‘Dat is zo grappig. Er zijn mensen die me alleen maar van dat televisieprogramma kennen. Voor hen ben ik dan de fotografe. Anderen kennen me als model. Sommigen kennen me alleen uit films als Verliefd op Ibiza en hebben het dan over de actrice Kim Feenstra. Voor de jongsten ben ik influencer, die kennen me alleen van Insta tegenwoordig.’
‘Ik sta niet zo vaak meer voor de camera. Ik word nog vaak gevraagd, maar het modellenwerk voedt niet meer en het geeft steeds minder vreugde. Soms komt er iets moois voorbij en dan doe ik het graag. Ik heb ook al zo veel prachtige dingen gedaan. Misschien was er nog meer, had ik in New York moeten blijven wonen. Dan had ik nog wat bijzondere campagnes kunnen doen. Ik moest terug naar Amsterdam: onbedacht en onverwacht kwam Het Perfecte Plaatje voorbij en begon mijn carrière als fotografe. Ook dat ging aanvankelijk natuurlijk met de nodige tegenwerking. Fotografen die ik al kende uit het vak waren allemaal erg positief en enthousiast. Een aantal fotografen die ik niet kende, namen me totaal niet serieus. Van die standaard verwijten dat BN’ers altijd maar denken alles te kunnen. Dus ook daar moest ik mezelf weer waarmaken. Mijn werk spreekt voor zich én voor mij. Werk dat ik voor Plan International Nederland maak over meisjesbesnijdenis, vervuiling van de natuur, dat is zo intens. Ik ga er helemaal in op. Soms ben ik bezig, gewoon heel even en dan kijk ik naar de tijd, blijken er al uren voorbij te zijn. Ik wil het goed doen, het juiste moment, het juiste gevoel. Heerlijk om te doen. Hoe zwaar en verdrietig het vaak ook is. Dat voel je wel.
Het werken met modellen is voor mij natuurlijk bekend terrein. Ik weet als geen ander hoe het is als jij op de foto moet en er allemaal mensen omheen staan die er iets van vinden. Die zeggen wat jij moet. Ik ga altijd uit van het beste in mijn modellen en neem de tijd om dat naar boven te halen. Zo voelen ze zich op hun gemak en ook mooi. Wij krijgen als team altijd complimenten van de mensen die we fotograferen. Amateur en pro. Het is een kwestie van positief zijn, tegen iedereen. Mijn oma zei altijd: ‘Wie lacht, spreekt elke taal ter wereld’ en dat is zo. Dan kwam ik wel eens op zo’n fotoshoot met allemaal chagrijnige Russische modellen, met een big smile op m’n gezicht. Iedereen vriendelijk groeten. Nou, doe dan nog maar eens onaardig tegen me. Ik ben positief tegen iedereen en dat krijg je vanzelf terug.’
ER VALT ALTIJD WAT TE LEREN
De lessen van Stanley over rust, de lessen van haar moeder over zelfvertrouwen en van haar oma over een grensoverschrijdende glimlach, bieden die houvast in het leven van Kim Feenstra? ‘Houvast ben ik zelf. De lessen die te leren zijn in het leven pak ik met beide handen aan. Er valt veel te leren als je ervoor openstaat. Elke dag opnieuw. Je moet een beetje nieuwsgierig zijn. Ik deed ooit mee aan het programma Op zoek naar God van de EO. Ik ben niet gelovig op die manier en ik ben ook niet gelovig geworden. Ik heb God niet gevonden. Ik heb wel een wijze les geleerd. Er werd mij een passage aangereikt over een feest waar Jezus en Maria ook aanwezig waren. De wijn was op en iedereen begon aan te dringen bij Jezus en Maria om het water te veranderen in wijn.
Die man kon toch alles!? Lang verhaal kort, Jezus wilde in eerste instantie niet, maar veranderde uiteindelijk het water in wijn – de lekkerste wijn die de bezoekers ooit hadden gedronken. Er zijn veel lessen te halen uit deze passage. Voor mij stond het betoverde water heel duidelijk voor betere tijden. Betere tijden die nog zouden komen. De gebeurtenissen uit mijn verleden hebben zo veel impact gehad. Toch gaf ik de moed nooit op. De liefde gaat nooit weg en is overal te vinden. Kijk me nu. Ik ben redelijk ver gekomen en ik ben zielsgelukkig met Stanley. Ik heb geleerd dat zolang je gelooft in jezelf en positief blijft over de toekomst, je altijd verder komt dan wanneer je blijft treuren over stukgelopen dingen in je leven. Er zijn zo veel lessen te leren, als je maar wilt. Ik wil ook gewoon alles weten. Toen wij ons kantoor betrokken hier om de hoek aan de Cas Oorthuyskade ben ik gelijk uit gaan zoeken wie die Cas Oorthuys dan is of was. Dat is dus een fotograaf. Dan ga ik daar over lezen en uiteindelijk heb ik een boek besteld met foto’s van hem dat nu op kantoor ligt – aan de Cas Oorthuyskade. Het hoeven niet elke dag zware levenslessen te zijn, er valt wel altijd iets te leren.’
MY GRANOLA
Het zijn drukke tijden op kantoor. Ruim een jaar geleden begon Kim met My Granolo. ‘Ik kwam met een heel leuke meid in contact. Zij was net gestopt als stewardess vanwege haar diabetes. Het werd gewoonweg te veel gedoe voor haar om op haar suiker te letten met het eten in het luchtruim, en het belemmerde haar op nog wel meer vlakken. Zij was al begonnen met het ontwikkelen van haar eigen ontbijtgranen en vroeg mij een keer te komen proeven. Zij is zo leuk, zo sprankelend. Het klikte meteen en niet veel later gingen we er samen mee aan de slag. Dat hebben we nu ruim een jaar gedaan. Testen, proeven en opnieuw beginnen. Zij aan de ingrediënten, Stanley zelfs soms achter de oven, zelf was ik druk in de weer met de smaak en de gedachte: ik wil het graag vegan, dus ook geen honing. Mijn compagnon wilde geen toegevoegde suikers en geen zout. Daar weet zij dan weer alles van en zo voegen we er nu dus bijvoorbeeld zeewierpoeder aan toe. Het is natuurlijk meer dan het product, het is ook de verpakking die duurzaam moet zijn, de verzending die we de eerste weken zelf deden. Het is een mooie reis geweest tot het product dat het nu is, en daar zijn we supertrots op. We hebben ook gekeken of we het bijvoorbeeld in de schappen van de supermarkten konden krijgen, maar dan moet je weer dingen gaan toevoegen voor de houdbaarheid. Dat zou afbreuk doen aan de hoge kwaliteit die we nu bereikt hebben. Dus voorlopig houden we het lekker bij onze webshop.’
HOUSE OF MOVEMENTS
‘Dan is er natuurlijk nog het House Of Movements waar ik de pr en events verzorg voor merken en bedrijven die een groen hart hebben. De mooiste mijlpaal in de afgelopen anderhalf jaar is denk ik wel de Sustainable Fashion Week in september vorig jaar en de volgende editie waar we nu mee bezig zijn. Er zijn zo veel mooie duurzame merken als het op kleding aankomt. Fashion, haute couture, maar ook de bekendere modemerken die gewoon in de winkel liggen. Vaak weten de mensen het niet eens, en dat brengen we onder de aandacht met onze Sustainable Fashion Week, iets waar ik enorm trots op ben en waar je nog veel vaker en veel meer van gaat horen de komende jaren.’
THANKS MAM!
Huis, kinderen, foto’s maken, foto’s laten maken, ondernemen, hoe dan? Waar haal je de tijd vandaan? ‘Ik heb geleerd te plannen. Voorheen plande ik alles vol, tegenwoordig houd ik sowieso twee dagen per week in mijn agenda helemaal vrij. Dat komt ook wel een beetje door Stanley, denk ik. Rust. Het is niet dat ik dan niets doe, maar dan ga ik even sporten, of een stuk wandelen. Lekker koken of op m’n gemak het huis schoonmaken. Als ik druk ben dan heb ik daar allemaal geen zin in, maar als ik de tijd heb en de tijd neem, geniet ik van alles. Ook dat getut thuis. Dat hoort ook bij mij. Als je weet dat dat je goed doet, moet je daar tijd voor maken. Sporten is natuurlijk iets dat ik altijd al doe. We hadden het niet ruim vroeger, maar we mochten altijd sporten van mijn moeder. Ze werd weleens gek van mijn zus en mij. Dan weer dit, dan weer dat. Soms moesten we eerst iets afmaken. Kunstschaatsen, kunstzwemmen, ik wilde het allemaal. Toen ik een jaar of dertien was, moest ik van mijn moeder op stijldansen. Dat was goed voor m’n opvoeding, vond ze, maar het was verschrikkelijk. Streetdance had ik nog wel goed gevonden, maar ik moest stijldansen. Mijn danspartner was een enorme kakker die echt uit zijn mond stonk, ik kan het niet anders zeggen. Dat maakte het nog erger. Ik leerde de jive, de chachacha, Engelse wals, quickstep. Een paar jaar later werd ik als model uitgenodigd in Parijs bij een banket in het paleis van Lodewijk XIV. Op een gegeven moment werd de wals ingezet en werden wij modellen ten dans gevraagd. Al die modellen moesten bedanken en bleven aan de kant staan. Ik kon gewoon mee de dansvloer op. Ik zwierde over de vloer in de armen van een of ander onbekend heerschap in het paleis van de Zonnekoning en dacht bij mezelf: ‘Thanks, mam!’
POETSEN EN SMEREN
‘Sporten heb ik altijd gedaan en dat zal ik blijven doen. Het is niet alleen voor het figuur of voor mijn lichaam. Je blijft er mentaal ook sterk bij natuurlijk. In de wereld waar ik uitkom, het modellenwereldje, daar is het wel veranderd. Gelukkig hoeven we niet meer mager te zijn. Ik heb wel shoots gehad dat ik gewoonweg wel gestuurd omdat mijn heupmaat niet 80 was. De jurk zat prachtig maar m’n heupen waren te breed. Dan keek ik om me heen en zag ik modellen van een jaar of achttien, zo mager als maar kan en dan voelde ik mezelf moddervet. Belachelijk natuurlijk, maar zo was de wereld. Gelukkig is er nu verandering want in deze tijd van social media hebben we er al een handje van elkaar gek te maken met alles wat perfect lijkt. Het is goed dat modellen, BN’ers, wie dan ook zich uitspreken. Dat het gezond moet zijn, en dat het heus een maatje meer mag zijn. Gevaar is natuurlijk weer dat mensen denken dat ze niet op hun voeding hoeven te letten of niet hoeven te sporten. Je lichaam hoeft helemaal niet superslank of afgetraind zijn. Zorg voor je lichaam. Je laat je auto ook niet wegroesten en gooit er af en toe diesel in terwijl er eigenlijk benzine in moet. Zo simpel is het eigenlijk wel. Zorg dat je motortje goed verzorgd is, dat je de boel regelmatig oppoetst en dan gaat je auto vanzelf stralen.’
DE CONFRONTATIE MET JEZELF
Onlangs is Kim ambassadeur geworden voor Wereld Natuur Fonds Nederland. Dit doet ze naast de werkzaamheden voor Plan Nederland. ‘Ik ben een wereldverbeteraar, misschien zelfs soms tegen beter weten in. Ik wil helpen, en dieren al helemaal. Dieren hebben geen stem, dus als ik dat kan zijn dan hoef ik daar geen moment over te twijfelen. Toen ik werd gevraagd door het WNF heb ik gelijk ja gezegd. Ik ben ook al jaren betrokken bij de Stichting Dierenhulp die heel veel straathonden helpt. Honden in het asiel helpen ze ook. Verschrikkelijk als je dat ziet. Mensen denken vaak niet na als ze aan een hond beginnen. De asielen zitten vol met pitbulls en husky’s. Micki is een husky, die heb ik al sinds pup, nu negen jaar dus. Een husky ziet er lief en vrolijk uit. Als je dan niet weet dat het een zeer dominant ras is, dan heb je geen idee wat je je op je hals haalt. Groot en dominant is echt iets anders dan lief en vrolijk. Husky’s zijn prima te trainen. Micki gehoorzaamt ook. Ze gedraagt zich bijna als een schoothond zo lief. Maar dat is wel werken geweest, ze komen niet gehoorzamend ter wereld, zeg maar. Als je dan in zo’n asiel kijkt, dat gaat me echt aan m’n hart. Soms moet ik oppassen hoor, met dat hart van mij en alles en iedereen die ik zou willen helpen. Zoals ik al zei, de les van deze periode is leren rust te nemen. Mijn successen komen voort uit harde lessen, grote verliezen en hard werken, maar ook door bijzondere ontmoetingen, mooie kansen en soms wat geluk. Elke keer zijn er weer lessen en elke keer zijn er weer keuzes. Dat gesprek met jezelf, die confrontatie moet je aangaan. Elke keer opnieuw. Ik kies voor positiviteit, en ga er elke keer weer voor om er iets van te maken. Ik kies nu voor het verder bouwen aan mijn basis hier, voor ondernemen en voor rust. Hoe dat er over een tijdje uitziet, lees je dan vanzelf hier wel weer. Of in deel twee van de real-lifesoap. Wie weet.”
sponsoren
Editie 15
Mis je een van de vorige edities en zou je deze graag aan je AMSTERDAM XXXL collectie toevoegen of ben je gewoon nieuwsgierig naar een specifiek interview of foto’s van een evenement in een van de vorige edities?
Iedere editie is los te verkrijgen voor maar € 7,95!
AMSTERDAM
XXXL
Jimena Rico & Mark Teurlings
Reinwardtstraat 162
1093 HP Amsterdam
E-mail: info@amsterdamxxxl.nl
Jimena & Mark
Een ding dat Jimena Rico en Mark Teurlings gemeen hadden, en nog steeds hebben: een grote liefde voor de stad Amsterdam! Uit deze liefde is dan ook het idee geboren om een magazine geheel te wijden aan deze prachtige stad. En als zij het doen, dan doen ze het goed. Het kon namelijk niet ‘zomaar’ een glossy worden, maar het moest van een ander kaliber zijn: Een chique uitstraling, mooi voor in een collectie, eigentijds en voor ieder wat wils. En dat is gelukt! Ondertussen is het team gegroeid en blijft AMSTERDAM XXXL zich ontwikkelen.
