Lieke & Jetteke van Lexmond
VROUWEN VAN DE WERELD, MEISJES UIT HET DORP
Al sinds 1998 is ze niet meer weg te denken van de Nederlandse televisie. Presenteren, acteren, model staan, zingen en ondernemen: ze doet het allemaal, en niet onverdienstelijk ook. Haar cv is ondertussen zo uitgebreid dat je bijna niet kunt geloven dat Lieke van Lexmond pas 37 jaar is. En ze is nog lang niet klaar. Altijd op zoek naar mooier, naar echter. We komen haar vaak tegen in haar woonplaats Amsterdam. Dan is ze altijd lief en in voor een praatje. Maar tot uitgebreide interviews over zichzelf en haar privéleven laat Lieke zich zelden verleiden: “Ik vind dat niet zo nodig.” Voor Amsterdam XXXL maakt ze een uitzondering. Samen met haar zus Jetteke.
Ik begrijp natuurlijk hoe het werkt. Als ik een nieuw programma mag presenteren, hoor je mij. Nu ik met mijn zus weer iets heel moois heb ontwikkeld (een maankalender, maar daarover later meer, red.), hoor je mij ook. En ja, de media zijn actief als er iets gebeurt in mijn leven. Het hele mediacircus is op de hoogte wanneer je bent bevallen van een kind. Twee keer ondertussen. Er zijn dan een heleboel mensen die met je meeleven. Vrienden, familie en collega’s, maar ook kijkers, volgers en fans. Een heleboel mensen die ik niet persoonlijk ken feliciteren me, zijn blij met mijn succes en gunnen me het beste. Dat is leuk om mee te maken. Als het slechter met me gaat, willen die mensen ook weten hoe het met me is. Dat snap ik. Mijn leven gaat heus niet altijd over rozen.”
Lieke had vorig jaar ineens een bobbel in haar nek, haar schildklier speelde op, het leek even op kanker. De helft van haar schildklier is toen verwijderd en op kweek gezet. Gelukkig bleek dit uiteindelijk goedaardig te zijn. “Toen had ik dus een litteken in mijn nek en dat ging opvallen. Dan komen er vragen. Daar loop ik niet voor weg, het is niet dat mensen dat niet mogen weten, dus dan geef ik daar antwoord op. Dat hoort ook bij het leven en mijn vak. Had niemand dat litteken ooit gezien, dan had ik er niet uit mezelf een interview over gegeven. Vind je dat gek? Ik vind het gewoon niet zo nodig dit soort dingen uit mezelf publiekelijk te delen, ik doe dat liever met een kleinere groep mensen.”
RESERVEBANK
Nu 2019 bijna voorbij is, kijkt Lieke terug op een mooi jaar vol nieuwe ontwikkelingen. Een jaar ook vol ontwikkelingen in het Nederlandse televisielandschap. John de Mol, die na zijn overname van SBS 6 een heel gevolg aan presentatoren, presentatrices en programma’s meenam naar de zender, zorgde voor nogal wat geschuif met bureautjes van Hilversum (RTL) naar Amsterdam (SBS). Voor Lieke is er geen moment van twijfel of kiezen geweest, haar hart ligt bij RTL. “Allereerst ben ik echt een heel loyaal persoon. RTL heeft me veel kansen gegeven, ik voel me daar thuis, dan krijg je me niet gauw ergens weg. Daarnaast vind ik het gewoon de beste zender die we hebben. Er worden mooie programma’s gemaakt, grote programma’s. Er is veel vakmanschap in huis. Voor mij is en blijft het RTL. Ook als ik er even minder prettig zit. In die wirwar van verschuivingen was ik voor mijn gevoel een beetje op de reservebank terechtgekomen. Dat laat ik wel weten. Dan ga ik het gesprek aan. En dan blijkt maar weer wat voor een fijn bedrijf RTL is. Ze luisteren naar je en doen er dan ook echt iets mee. Als ik zie wat ik dit jaar heb mogen doen: ik sta in één keer weer midden op het speelveld. En daar voel ik me toch een stuk prettiger dan op de bank.”
Lieke presenteert voor het eerst dit seizoen The Voice Senior. Dat is niet alleen het speelveld, dat is de Champions League. “Het was zo heerlijk om te doen. Het is natuurlijk een groot studioprogramma met alle toeters, bellen, glitter, glamour en spotlights die er maar zijn. Maar wat mij ook juist aantrekt, is dat ik daar veel mooie intieme momenten met kandidaten kan hebben, tijdens goede gesprekken over dromen en passies. Dan is het ook nog een programma over muziek, daar doe je me een enorm groot plezier mee. Ze zingen de muziek die mijn ouders vroeger bij ons thuis draaiden. Ik ben opgegroeid met onder andere The Stones, om maar iets te noemen. Dus voor mij is het een meezingfeest der herkenning, maar dan wel meezingen in de coulissen. Dat is zo heerlijk aan dit programma, ik hoef niet te stralen, ik mag de kandidaten laten stralen. Het leuke is dat ze onderling ook zo positief zijn. Ze genieten van elkaars optredens, gunnen de anderen de overwinning. Heel mooi om te zien. Dat ik dat mag presenteren, in die setting, dat is genieten.”
“Het hoeft niet altijd allemaal groter, hoger, meer”
NU OF NOOIT
Het gesprek met RTL heeft kennelijk iedereen weer op scherp gezet, want in december zien we al de volgende grote productie onder de bezielende spelleiding van La Lexmond. De Battle, een internationale samenwerking, opgenomen in een enorme studio in België, gepresenteerd door Lieke en de Belgische radiomaker en tv-presentator Peter Van de Veire. Met twee teams die de strijd aangaan in ultiem zware, maar ook grappige uitdagingen, zowel fysiek als mentaal. Een Nederlands team dat bestaat uit Katja Schuurman en Najib Amhali en een Belgisch team met Gert Verhulst en James Cooke. “Wat een feest is dat. Ik moet zo lachen om die mensen. Het program- ma zelf zit goed in elkaar, en dan die enorme studio. Over die reservebank hoor je me nu niet.”
Toch hoeft het niet altijd allemaal groter, hoger, meer, zegt ze. “Ik heb zelf een programma ontwikkeld met de titel Nu of nooit. Over mensen op leeftijd met een groot talent, die nooit de kans hebben gehad iets met dat talent te doen. De eerste aflevering heb ik al gemaakt. Laten we het een pilot noemen. Die uitzending gaat over Karel. Karel is werkelijk een fantastische operazanger, maar heeft daar nooit echt iets mee kunnen doen. Zijn ouders vonden zanger geen beroep en zo verwaterde de droom al snel. Vervolgens is er eigenlijk nooit meer een moment voorbijgekomen in zijn leven dat hij zijn droom alsnog kon verwezenlijken. In Nu of nooit volgen we Karel op weg naar zijn eerste optreden in Carré. Dat is niet: ‘Hoi Karel, jij wilt graag zingen hè, nou hier is Carré.’ Karel vertelt uitgebreid over zijn droom, hoe het is dromen te verliezen en natuurlijk hoe het is om ze alsnog waar te maken. Het is een heel lief, mooi programma. Een camera, een gesprek, een optreden. Het hoeft niet áltijd in grote studio’s met twaalf camera’s. Minder is vaak minstens net zo waardevol. Nu ben ik op zoek naar andere mensen vanaf zestig jaar met een talent dat ze nooit helemaal hebben kunnen benutten of laten zien aan de wereld. Ik ben op zoek naar nog meer Karels (m/v) om die dromen alsnog uit te laten komen en de weg daarnaartoe te volgen. Dus als je dit leest en je bent of kent zo iemand, laat het me weten. Hopelijk kunnen we dan volgend seizoen zes mooie afleveringen uitzenden. Als dat niet het geval is, ben ik dankbaar dat ik deze uitzending met Karel heb mogen maken en is het ook goed. Ik ben er supertrots op.”
MET JE VOETEN IN DE MODDER
Het lijkt Lieke allemaal weer voor de wind te gaan. Haar enthousiasme is aanstekelijk en je merkt dat ze de touwtjes stevig in handen heeft. Een vrouw die weet wat ze wil en ook hoe ze daar moet komen. “Dat zit er al van jongs af aan in. Ik was vijf jaar toen ik mijn eerste tv-commercial opnam. Ik deed al jong kindermodellenwerk, dus ik verdiende geld en kreeg door mijn ouders een werkersmentaliteit aangeleerd. Het ging mij niet om het model-zijn, het ging om het uitoefenen van het vak. Vanaf mijn zevende begon ik aan mijn eerste rolletjes. Ook daar heeft het nooit om een sterrenstatus gedraaid. Ik hou oprecht veel van de dingen die ik doe en ik wil daar goed in zijn. Altijd al. Dat hebben mijn ouders ook altijd gestimuleerd. Dat maakt dat ik nu vol zelfvertrouwen op de dingen afstap, of zelf ergens aan begin. Niet alleen omdat ik weet dat ik ondertussen wel wat kan, ook omdat ik weet dat ik een stevige basis heb om op terug te vallen. Een vangnet, als je het zo wilt noemen. Niet alles wat ik heb gedaan of doe is even succesvol. Het is fijn om dan te weten dat de mensen die jou echt kennen, die er voor jou echt toe doen, dat die er voor je zijn. Dat er ruimte is om fouten te maken, dat er ruimte is om dingen te proberen. En dat er ook mensen zijn die je af en toe wijzen op wat belangrijk is. Dat is nu een stuk minder nodig dan in mijn jonge jaren, ik voel me nog sterker met mijn grote liefde Bas naast me, maar dat heeft wel gezorgd dat ik van huis uit met beide benen op de grond sta. Dus het is niet zo dat ik altijd precies weet hoe ik iets bereik, maar ik voel de vrijheid het te gaan doen.”
Lieke groeide op in een klein dorpje. “Ik ben dus ook gewoon een meisje met haar voeten in de klei. Ondertussen woon ik al zo lang in Amsterdam dat ik ermee vergroeid ben, maar dat dorp gaat nooit helemaal weg uit mij. Amsterdam voelt voor mij ook niet groot. Het is een stad, een heerlijke stad, maar met een heleboel dorpse stukjes. De kleine buitenwijken met haar eigen bewoners, winkeltjes en manieren. Het is niet allemaal Centrum en Oud-Zuid. Zelf woon ik in Oud-West, kom eens genieten van de sfeer daar zou ik zeggen. Natuurlijk roepen steeds meer mensen: kom juist níet naar Amsterdam. Dat snap ik ook wel, maar ik begrijp al die toeristen en dagjesmensen óók. Het is soms een zooitje om aan te zien. Dan rijd ik over de grachten en zie ik een aantal vakantiegangers onthutst om zich heen kijken, terwijl de brommers, fietsers en trams ze om de oren vliegen. Om vervolgens ook nog eens toeterende Amsterdammers in auto’s tegenover zich te zien, die natuurlijk ook soms tureluurs worden van al die dwalende toeristen. Als ik dan verder fiets langs de gracht, begrijp ik wel waarom iedereen hier wil zijn. Wat wonen we toch in een mooie stad. Natuurlijk wil iedereen hier één keer in zijn of haar leven naartoe. Er is zo veel creativiteit, ambacht, historie, en tegelijkertijd loopt Amsterdam in zo veel dingen voorop.” In het weekend zoekt ze de natuur op. “Met beide benen op de grond en met je blote voeten in de modder. Even die rode blos op de wangen van mijn kinderen zien. Een lekker stuk fietsen, paardrijden. Dan komt dat dorpse meisje in mij weer naar boven. Ik vind dat belangrijk, die natuur opsnuiven. Het houdt me in balans. Voor mij gaat het steeds meer om connecties aangaan. Met elkaar. Met de natuur. Dat houdt die balans ook in stand.”
KRUIDENVROUWTJE
Lieke presenteerde onlangs samen met haar zus de LEXMONDvsLEXMOND Moon Calendar. Een scheurkalender voor 2020, gebaseerd op de standen van de maan en de invloeden die de maan op ons aards bestaan heeft. Opgeteld bij die moddervoeten en connecties met de natuur beginnen we ons voorzichtig af te vragen of Lieke het nieuwe kruidenvrouwtje van de Nederlandse televisie wordt. Met een grote lach weet de co-founder van LEXMONDvsLEXMOND dit meteen te ontkrachten. “Nee joh, er is echt helemaal niets zweverigs aan. Dat alleen al maakt dit zo’n bijzonder project. Dat is het ook echt, een project – geen product. Het was niet eens de bedoeling iets voor de verkoop te maken, het was gewoon een leuk project van mijn zus en mij.”
Het is niet voor het eerst dat Lieke en haar zus Jetteke samen iets in de markt zetten. Een paar jaar geleden ontwikkelden zij hun eigen sieradenlijn, die tot op heden te koop is. “Dat was ook bijzonder om met Jet te doen. We hebben daar echt een heel eigen lijn kunnen neerzetten met de beste mensen in hun vak. Toch is dat anders. Je kunt het niet alleen, onze ontwerpen werden door een goudsmid gemaakt. Hoe goed die ook is, je blijft toch afhankelijk. Daarnaast is het in de markt zetten niet te doen. Twee meisjes tegen partijen als Cartier. En hoe ondernemend we misschien ook zijn, dat is niet het ondernemerschap dat we ambiëren. Het ging ons erom een mooi sieraad te ontwerpen, iets dat echt van onszelf is.”
Zo is de Moon Calendar ook tot stand gekomen. “Jet was in Frankrijk op bezoek bij vrienden. Die kennen we nog uit ons geboortedorp. Zij zijn richting het zuiden verhuisd en hebben daar nu een bed & breakfast. Nuchtere Hollandse ondernemers in een Frans dorp. Een dorp dat zich nog heel bewust is van de maan en daar in het dagelijks leven volop rekening mee houdt. Dus geen achttiende-eeuwse Inca-verhalen uit Zuid-Amerika, maar nuchtere Europeanen van nu. Ook onze vrienden daar hebben de maan en haar krachten omarmd in hun bestaan. Ik vond het een fascinerend verhaal en mijn zus had al wat meer details meegekregen door haar verblijf in het dorp Arbois. Het was haar enthousiasme dat ervoor zorgde dat ik er ook meer over wilde weten. Dat is het begin, maar tegelijkertijd eigenlijk ook het hele verhaal. Twee zussen die ergens in geïnteresseerd zijn en dan op zoek gaan naar antwoorden. Wij zijn helemaal geen zweverige types, dus voor ons was het juist steeds belangrijk de praktische en ‘wetenschappelijke’ kanten te bekijken. Op zich is het ook allemaal niet zo ingewikkeld hoor. In grote lijnen is het heel makkelijk te duiden. Bijna iedereen weet wel dat de maan een sterke magnetische werking op water heeft. Het grootste en meest duidelijke voorbeeld daarvan is het verschijnsel eb en vloed. Wij mensen bestaan ook voor een groot deel uit water. Het is dan ook niet heel gek dat de maan ook op ons een heel sterke invloed heeft. Planten, bomen, ga zo maar door.
Voorheen dachten we dat als vrouwen bij elkaar in hetzelfde huis verblijven de menstruatieperiode zich op elkaar afstemde vanwege een vriendschappelijke connectie. Maar dat komt dus door de maan. Omdat die vrouwen zich in dezelfde periode op de- zelfde plek bevinden, heeft de maan dezelfde kracht, dezelfde uitwerking. Ons lichaam reageert op de werking van de maan.”
“We zijn dit gaan onderzoeken en kwamen erachter dat de maan een enorme invloed heeft op heel veel dagelijkse dingen in ons leven. Of het nou om tuinieren gaat of om het aanbrengen van haarverf, de magnetische kracht van de maan heeft op zo veel dingen invloed. Wij hebben al deze weetjes gebundeld, in eerste instantie voor onszelf, maar het voelde veel beter dit alles te delen. Zo kwam er een lijst met wat je op welke dag het beste kunt doen. Ik vind het erg leuk daar nu naar te leven en het voelt goed. Zo heb je wassende maan, dit is de periode dat de maan richting volle maan gaat. De magnetische kracht is dan intenser. Een goed moment om je haren te kleuren, verzorgende crèmes te gebruiken, planten in de grond te zetten, maar niet zozeer de geschikte periode om te willen afvallen of te detoxen. We hebben een scheurkalender gemaakt voor de 366 dagen van 2020 vol praktische en geestige tips over gunstige momenten.”
Lieke en haar zus vonden het belangrijk iets te maken met veel liefde. “Een scheurkalender zoals we nog nooit eerder gezien hadden, eentje die je echt graag in je huis wilt ophangen. We hebben een geweldig lief team van ‘moonsisters’ verzameld, van wie er eentje geweldige illustraties heeft gemaakt en de ander het heel mooi heeft opgemaakt. Iedere dag laten we ruimte vrij om je dromen, doelen of informatie in te vullen over wat je die dag hebt beleefd. Is deze dag voor jou een dag met gouden rand geweest, dan kun je de dag bewaren door hem in een doosje te doen, of toe te sturen naar degene met wie je de dag hebt beleefd. Ook staan achter in de kalender voorbeelden om van de dag een origami te vouwen, zo maak je van een simpel stukje papier ineens een zeer waardevol cadeau.”
“Onze moeder zei altijd aan het eind van een bijzondere dag, dat het een dag met een gouden randje was. Het was voor Jet en mij dan ook meteen duidelijk dat de rand van de scheurkalender van bladgoud moest worden voorzien. Zo heeft elke dag een gouden randje. Vervolgens is er ook met goud gewerkt op de cover. Het ziet er werkelijk prachtig uit. Allemaal keuzes die ons afgeraden werden door uitgevers, want die adviseerden ons dat we het simpeler moesten houden met een ‘product’ als een scheurkalender, als we er financieel iets aan over wilden houden. Jet en ik gingen echter ons hart achterna, werden onze eigen uitgever en hebben iets gemaakt waar we enorm trots op zijn. Het was een bijzonder traject om af te leggen samen. Leerzaam en heel intensief. Voor ons alleen daarom al een zeer geslaagd en succesvol project. Dat het door zo veel mensen omarmd is, voelt echt waanzinnig mooi. We gaan hier nog heel veel meer mee doen en willen onze moonsisters/brothers zeker live gaan ontmoeten, dus we zijn al bezig met onze volgende stap! En ja inderdaad, ook alweer aan het schrijven voor de Moon Calendar 2021. Nu we zo veel weten van de maan, voelt het wel logisch hier nog meer mee te doen en over te leren.”
KOESTEREN IS HET NIEUWE VERLANGEN
We begonnen het artikel met een kleine opsomming van de activiteiten van Lieke. Daar hadden we de ‘beroepen’ moeder en partner nog niet bij staan. Is daar überhaupt nog wel tijd voor, of is het gezin afhankelijk van de stand van de maan en de programmering van RTL wanneer mama Lieke nog in beeld komt? “Mijn kinderen zien mij nog altijd veel meer thuis dan op tv. We gingen naar de bioscoop om naar De brief voor Sinterklaas te kijken. Ik speel daar ook een rol in. Dat was toch wel even gek. Vik (5) begint het wel te begrijpen, maar Zef (2) snapte er niets van. Mama was daar, en mama zat hier. Het zijn de momenten die ik koester, en we hebben er veel. In de bios, in de modder, thuis op de bank. Het is niet alleen mijn werk en het moeder-zijn. Iedereen, inclusief ikzelf, vergeet weleens dat ik Lieke van Lexmond ben. En moeder. En partner. En presentatrice. Maar ach, is dat niet het dilemma dat veel moeders wel kennen? Het zal altijd zoeken zijn naar balans, misschien is de uitkomst wel dat het niet echt bestaat. Ik ben supergelukkig met mijn geweldige gezin, dat ik qua werk mag doen waar ik goed in ben en dat ik elke dag echt veel nieuws leer. Het houdt me scherp en vol energie. Ik weet gewoon steeds beter waar ik gelukkig van word, maar vooral ook waar ik wel en niet goed in ben. Een reservebank is inderdaad niets voor mij. Het gaat mij niet om kwantiteit, maar om kwaliteit. Ik doe liever minder, maar dan retegoed! Ik koester tegenwoordig veel meer dan dat ik verlang.”’