Gooi alle zelfhulpboeken maar weg. GELUK XXXL voor iedereen, haarfijn uitgelegd door drie dames die weten waar ze het over hebben. Wereldwijze vrouwen die alle drie volmondig roepen dat ze gelukkig zijn. Trots presenteren wij deze 12de editie op onze cover internationaal topmodel Sylvia Geersen, presentatrice en zangeres Lisa Michels en strafrechtadvocaat Nathalie den Dekker. Wat maakt hen gelukkig?

LATEN WE ER NIET OMHEEN DRAAIEN, aan tafel zitten drie prachtige vrouwen. Maar voor een gelukkig leven hoef je niet mooi te zijn, menen zij. ‘Hele- maal niet’, is Nathalie meteen duidelijk. ‘Ik ben helemaal niet mooi. Nou ja, ik wás helemaal niet mooi. Laat ik het uitleggen. Als klein kind ben ik uit bed gevallen. Klinkt niet heel heftig, maar ik keek na die val enorm scheel. Ik was bepaald niet het mooiste meisje van de klas. Daar werd ik natuurlijk ook nog eens veel mee gepest, niet leuk als je jong bent. Het heeft me gevormd en me geleerd om buiten de gebaande paden te kijken, niet uit te gaan van wat als normaal of standaard wordt ervaren. Dat is bijzonder als je ziet waar ik vandaan kom: een klein Brabants dorpje waar bijna iedereen z’n hele leven alles in het dorp doet. De was, de boodschappen, het huwelijk, het gezin en dan de dood. Zoiets. Ik wilde van jongs af aan al naar de stad. Die schele ogen, een oudere zus, de drang om het dorp uit te gaan, het maakte mij een gedreven meisje. Ik ging studeren in Utrecht. Dat leek mij de ideale stad om mensen uit het hele land te ont- moeten. Ik deed een notariële studie en rechtenstudie tegelijkertijd en besloot voor de gein mee te doen aan Miss Nederland. Ik weet nog dat ik het enorm spannend vond om thuis te vertellen. Mijn vader is champignonkweker, niet echt de wereld van glitter en glamour. Maar thuis stonden ze helemaal achter me. In het dorp was dat wel anders. Daar vonden ze er iets van, ik die ging meedoen aan Miss Nederland. Uiteindelijk werd ik Miss Nederland, er volgde een internationale carrière, en toen lag de wereld aan mijn voeten. De wereld én mijn geboortedorp.’

WERKEN VOOR GELUK

Het was nog best lastig de drie vrouwen te spreken en te fotograferen. Drie agenda’s op elkaar afstemmen is een hele klus. Altijd maar weer werken, is dat onvermijdelijk voor een gelukkig en succesvol bestaan? ‘Eerst moet je duidelijk voor ogen hebben waar jij gelukkig van wordt’, zegt Sylvia. ‘Iedereen heeft zijn eigen wensen en dromen. Klinkt natuurlijk afgezaagd, maar het draait om passie. Wat wil je nou eigenlijk echt? Voor mij heeft het altijd gewerkt om te visualiseren. Ik zie mijn dromen voor me. In je hoofd bestaan ze dan al. Mensen onderschatten echt de kracht van het brein. Zit jij in een negatieve gedachtenstroom, dan ga je er zelf steeds meer in geloven. Anderen gaan dan ook een ‘negatieve jou’ zien. Dat werkt natuurlijk ook andersom. Het is niet altijd makkelijk. Google mijn naam en dan lees je het zelf. Ik heb in een afkickkliniek gezeten, heb drie miskramen gehad, de liefde nam soms bizarre wegen in mijn leven. Ik meld dit rijtje niet nog eens om zielig te doen of om te roepen dat je niet moet zeuren en er wat van moet maken. Ik heb ook echt weleens een periode op bed gelegen met de dekens over mijn hoofd. Was mijn lichaam op, had mijn hoofd er geen zin meer in.

Uiteindelijk moet je het weer zelf doen. Dat wist ik als jong meisje al, je moet je eigen geluk zoeken. Nu ik 34 ben en al het nodige heb meegemaakt, is geluk ook een schoon huis en de kaarsjes aan. Of dat nou zo hard werken is… maar als je iets wilt, zul je het zelf waar moeten maken.’

‘Veel mensen doen ook iets waar ze helemaal niet blij mee zijn’, vult Nathalie aan. ‘Dan moet je dus iets anders gaan doen. Klinkt weer simpel en is natuurlijk de bekende weg, maar geluk begint bij stoppen met alles waar je niet gelukkig van wordt.’

Ook Lisa was een ambitieuze studente en volgde aan de dansacademie van Lucia Marthas zowel een opleiding tot danseres als tot dansdocent. Voor geluk moet je dus hard werken? ‘Ik heb heel hard gewerkt en nog steeds’, zegt Lisa. ‘Maar als je weet waar je het voor doet, dan voelt het niet altijd als hard werken. Ik doe bijna alleen maar leuke dingen, maar dat is niet altijd zo geweest. Ik heb ook rotbaantjes gehad toen ik net begon met werken na de academie. En ik heb er wel dingen voor gelaten. Dingen gemist. Als je zoveel van je lichaam vraagt, moet je echt een paar feestjes per jaar overslaan. Het waren logische keuzes en het was het allemaal waard, maar soms moet je wel dingen aan de kant zetten op weg naar jouw geluk. En ook dan is het plannen. Als ik een optreden in België heb, rijd ik even langs mijn opa in Den Bosch.’

Nathalie: ‘Voor ons is Feyenoord-thuis een familieuitje. Mijn vriend (Nick Marsman, red.) is er doelman. Zo zie ik hem ook nog eens, want ook hij heeft natuurlijk een volgepland bestaan. Geluk is soms ook gewoon veel geplan. Alle drie hier aan tafel hebben we drukke dagen, dus geluk is wel met iets bezig zijn. Of dat dan je droom is of geluk heet, je bent onder- weg en aan het werk. Met vallen en opstaan, uiteraard, maar vooral ook weer doorgaan daarna. Niet laten leiden door vooroordelen. Ik was dat meisje dat zo nodig mee moest doen aan Miss Nederland, waarbij die houding veranderde toen ik won en jarenlang shoots had over de hele wereld. Toen ik dat verruilde voor het vak waar ik ooit voor had gestudeerd, begon dat weer opnieuw: ik was model, en nu opeens strafrechtadvocate, ik werd niet direct serieus genomen. Ik had mijn portie al gehad, was gepokt en gemazeld, dus ik haalde mijn schouders op en volgde mijn pad. Momenteel kan ik mij zonder schaamte of onzekerheid advocate noemen en daarnaast presenteer ik nog voor televisie en heb modellenwerk.’

LIEFDE IS…

Met nog maar een paar weken te gaan zit de hoog- zwangere Nathalie vol overgave te praten terwijl wij ons afvragen hoe er nog een klein mensje bij kan in die overvolle agenda. En of de liefde überhaupt nog plaats heeft in zo’n strak schema. ‘De liefde heb je niet in de hand, en een zwangerschap ook niet altijd. Ik was gestopt met de pil, gewoon vanwege al die verhalen over hormonen. Wisten wij veel dat ik gelijk zwanger zou zijn. Niet gepland, maar zo enorm gewenst. Moeder zijn is iets waar ik als meisje al van droomde, met de liefde van mijn leven, dat moment is dus altijd goed. Momenteel verandert dat niets in de agenda, ik werk zo lang mogelijk door. Straks ga ik natuurlijk uitgebreid genieten van de kraamtijd. Daarna is het gewoon weer volop aan de bak. Ik weet nu al dat ik er zin in heb. Het is leven of geleefd worden. Ik kies voor leven!’

Sylvia is duidelijk over de liefde. ‘Ik heb de liefde altijd boven alles gesteld, ik geloof erg in de liefde. In liefde en in geloven. Van huis uit ben ik gelovig op- gevoed, maar je hoeft niet in een god te geloven. Voor geluk moet je érgens in geloven. Allereerst in jezelf. Maar je kunt ook prima in de liefde geloven en niet religieus zijn, als je maar ergens in gelooft. Geluk heb je in de hand. Liefde niet. Je wordt wel wijzer met de nodige jaren en ervaringen. Ik heb de nodige teleur- stellingen gehad in de liefde. Daarom weet ik dat ik met Robin (Pijls, red.) nu de man van mijn leven in handen heb. Nou ja, laat ik eerlijk zijn, zo vaak heb ik ‘m niet in mijn handen. Hij is ook model en zit in de bloei van zijn carrière. Hij is er vaak niet. Soms is-ie weken weg, niet te doen. Ik mis hem dan echt. Zit je dan met je internationale opdrachten, pracht en praal. Geluk is soms ook gewoon samenzijn en een volle koelkast. Wat mij betreft ben ik morgen zwanger, maar zo lang zijn we ook nog niet samen. Over twee jaar hoop ik samen een kindje op de wereld te zetten. Ik had die hoop natuurlijk al op kunnen geven, maar ik weet zeker dat ik straks mama ben.’